babam öldüğünden beri kimsenin benim hakkımda ne düşündüğünü önemsemiyorum. çünkü kimsenin sevimli kızı olmak zorunda değilim, dikkatli olmak zorunda değilim. dilediğim gibi konuşuyor, dilediğim gibi gülüyorum. dışarıdan görenlerin ne düşüneceğini umursamadan.
insanların beni konuşmalarım için sevmesini istemiyorum. görünüşüm için, kahkahalarım için beni sevmesini istemiyorum. nefret edeceklerse etsiler kendileri bilirler. beni ben olduğum için sevenleri istiyorum etrafımda.
belki kimse olmayacak yanımda ama olsun ben yalnızken de mutluyum hem.
ayrıca biliyorum ki onlar bilmiyorlar kendini birine sevdirmeye çalışmayı. dar kalıplara girip karşındakini mutlu etmeyi. tam mutlu ettim derken karşındakinin gitmesinin ne demek olduğunu bilmiyorlar. eğer yaşasalardı bilirlerdi o dar kalıplardan sıyrılıp enlerde yer almanın ne büyük haz olduğunu.
ben hep biliyorum sizi. o yüzden kızmıyorum kimseye.
hakkımda ne düşündüğünüz umurumda değil, sadece teşekkür edebilirim size; beni önemseyip konuştuğunuz için. o kadar.
dışımın değil içimin ne olduğunu bilenlere ihtiyacım var çünkü benim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder